فردی از دوستش پرسید :
فکر میکنی آیا بشود هنگام نیایش، آجیل هم خورد ؟
دوسش جواب می دهد : بهتر نیست از یک انسان فرزانه بپرسی ؟
او نزد انسان فرزانه می رود و می پرسد :
آیا می توانم وقتی در حال نیایش هستم آجیل هم بخورم ؟
او پاسخ می دهد : نه عزیزم، نمی شود. این بی ادبی است.
نتیجه را برای دوستش بازگو می کند.
دوستش میگوید :
"تعجبی ندارد، تو سؤالت را درست مطرح نکردی، بگذار من بپرسم
این بار دوستش نزد مرد فرزانه می رود و می پرسد :
آیا می توانم وقتی در حال خوردن آجیل هستم، با خدای خود نیایش کنم ؟
این بار مشتاقانه پاسخ می دهد: مطمئنا عزیزم، مطمئنا.
انسان هایی هستند که دیگران را از سخن گفته هایشان می شناسند ...
درخواست ها و مطالبات ما از اطرافیان هم همین گونه است.
فکر می کنید نوع پاسخی که می شنوید و احساسی که در طرف مقابل به وجود می آورید، در این دو درخواست چگونه خواهد بود ؟
تلفن را جواب بده !
و یا
تلفن را جواب می دهی؟
نظرات شما عزیزان:
|
منوي اصلي
تبادل
لینک هوشمند
ورود
اعضا:
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
نويسنده: 
